2010-12-29

Lassie wróć!, Eric Knight

Witajcie kochani! Dzisiaj chciałabym Wam przedstawić powieść, która mnie ominęła, a raczej aj ją ominęła w dzieciństwie, a że nie lubię oglądać filmów i nie znać ich pierwowzorów, postanowiłam sięgnąć i po "Lassie wróć!". Nie przedłużając, kilka słów o autorze:


Eric Knight (ur. 10 kwietnia 1897 w Yorkshire, zm. 15 stycznia 1943 w Surinamie) - amerykański pisarz angielskiego pochodzenia, autor powieści o psie Lassie.
Urodził się w Yorkshire, ale w dzieciństwie wiele czasu spędzał w Afryce Południowej, gdzie jego ojciec zajmował się handlem diamentami. Po śmierci ojca matka ponownie wyszła za mąż, za Amerykanina, dlatego jako 15-latek przeniósł się do Massachusetts w USA.
W czasie I wojny światowej służył w Armii Kanadyjskiej. Później studiował sztukę w National Academy of Design w Nowym Jorku, a także pracował jako reporter gazety i hollywoodzki scenarzysta, współpracując m.in. z Frankiem Caprą. W 1932 roku Knight i jego żona Jere zakupili farmę w Pensylwanii, na której hodowali psy m.in. owczarki szkockie collie.
Pierwsza powieścią, jaką napisał, była Song on Your Bugles (1936) o klasie robotniczej w północnej Anglii. Jego This Above All jest uważana za jedną z ważniejszych powieści o II wojnie światowej. Powieść Lassie wróć! została wydana w 1940 roku, a w 1943 nakręcono jej pierwszą adaptację z udziałem m.in. 10-letniej Elizabeth Taylor.
W 1943 roku, Eric Knight zginął w wypadku samolotowym w pobliżu Paramaribo w Gujanie Holenderskiej (obecnie Surinam), gdzie służył w Siłach Specjalnych Armii Stanów Zjednoczonych (w stopniu majora).
Tego sympatycznego owczarka szkockiego, na pewno nie muszę nikomu przedstawiać. Jej przygody nie raz gościły na ekranach naszych telewizorów, ba nawet nasza droga Lassie, a właściwie jaj przygody, stały się lekturą szkolną! (mnie te czasy ominęły) Lassie, jako dobrze wychowany pies był posłuszny swemu panu, a pan, Sam- znany wszędzie, jako znawca psów- dbał o Lassie. Pewnego dnia, syn Sama zauważył, że Lassie czeka na niego przed szkołą- zdumiony ucieszył się, gdyż darzył Lassie niesamowitą sympatią. Wizyty Lassie stały się tak częste, że w całym miasteczku zaczęto się do nich przyzwyczajać. Pewnego dnia jednak, kiedy przyszły ciężkie czasy Lassie została sprzedana Księciu Yorshire...
Niesamowicie ciepła powieść, Lassie naszkicowana jest celnie i posiada upór i instynkt znany tylko wśród zwierząt, a chęć powrotu i zrealizowania wyznaczonego celu, godna podziwu.
Bardzo mi się podobała ta powieść- może dlatego, że Lassie przypominała mi naszą zmarłą tragicznie Perełkę, która zawsze czekała na moją siostrę przed szkołą?
W każdym bądź razie, polecam, zwłaszcza miłośnikom psów!
Moja ocena: 4+

2010-12-28

Zmierzch, Stephenie Meyer

To było moje drugie podejście. Za pierwszym razem odstawiłam książkę, zasypiałam nad nią- może to był zły czas i złe miejsce na czytanie takich powieści? Sama nie wiem. Zabrałam się za nią po raz drugi, bo nie lubię zostawiać niedokończonych powieści. Miałam nadzieję, że nie zasnę nad nią po raz kolejny i... się nie myliłam.
Zanim jednak napiszę o tej powieści, kilka słów o autorce:
Stephenie Meyer (ur. 24 grudnia 1973 w Hartford) - amerykańska pisarka. Autorka powieści Intruz i cyklu Zmierzch, składającego się z czterech części.
Meyer mówi, że pomysł na napisanie książki Zmierzchu przyszedł jej do głowy 2 czerwca 2003 roku. Wtedy zapisała swój sen, który stał się potem 13. rozdziałem książki. Po napisaniu i poprawieniu powieści, podpisała umowę na trzy książki ze spółką Little, Brown and Company, na 750 tys. dolarów. Sequel Zmierzchu, książka pt. Księżyc w nowiu, pojawiła się w wielu księgarniach w Ameryce Północnej w sierpniu 2006 roku. Trzecia książka z serii, Zaćmienie została wydana w Stanach Zjednoczonych 7 sierpnia 2007 roku, a czwarty czyli ostatni tom Przed świtem trafił do czytelników 2 sierpnia 2008 roku. Stephenie jest wielką fanką zespołu Muse. Wyznała fanom, że koncert, który odbywa się w trzeciej części sagi to właśnie koncert tego zespołu i, że niektórzy z głównych bohaterów są ich fanami.


Historia Belli i Edwarta jest powszechnie znana niemalże każdemu, głównie przez ekranizacje :) Nie będę zatem zagłębiać się w fabułę, dodam tylko w telegraficznym skrócie, że to opowieść o miłości wampira do zwykłej nastolatki, usłana cierniami i przeszkodami, którym nasi główni bohaterowie muszą sprostać ;)
Czytając tą powieść musiałam się troszeczkę, miejscami przymuszać do jej czytania- nie wiem, czy to ja się starzeję, czy po prostu ta powieść mi nie odpowiada, a może to wina tłumacza? W każdym bądź razie, powieść ma potencjał, szkoda tylko, że nie został do końca wykorzystany odpowiednio. Powieść czyta się łatwo i przyjemnie, ale mi, osobiście czegoś w niej brakowało- jakiejś takiej iskierki, która rozpaliłaby we mnie chęć poznania dalszych losów bohaterów. Wydaje mi się, że powieść od początku była pisana "pod film", zbyt mało malownicze opisy, zbyt ogólnikowe charakterystyki postaci...
Myślę jednak, że tą powieść powinien przeczytać każdy fan powieści o wampirach, by poznać całkowicie inną historię o tych nocnych łowcach... 

Moja ocena: 4-

A jak Wy oceniacie tą powieść?

2010-12-25

Harry Potter i Insygnia Śmierci, J.K.Rowling

Możliwe, że większość z Was, kochani, czytała wszystkie części o młodym i zagubionym czarodzieju- Harrym Potterze i nie potrzebnie piszę tą recenzję, ale chciałam się z Wami podzielić moimi spostrzeżeniami. Nie wiem czemu wcześniej nie przeczytałam tej części zważywszy na to, że od szóstej klasy podstawówki byłam zagorzałą fanką cyklu powieści pani Rowling... Zanim jednak przejdę dalej, krótkie info o autorce, by tradycji stało się zadość :D
Joanne Murray, z domu Rowling (ur. 31 lipca 1965 w Chipping Sodbury) – angielska pisarka, z wykształcenia filolog klasyczny. Tworzy pod pseudonimem J. K. Rowling, autorka serii Harry Potter.
J. K. Rowling napisała dwa utwory (żaden z nich nie został wydany), zanim postanowiła stworzyć przygody Harry'ego Pottera. Na pomysł ten wpadła podczas czterogodzinnej jazdy pociągiem. Jak sama mówi, zanim osiągnęła cel swojej podróży, miała już gotowe postacie oraz znaczną część fabuły książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Książkę skończyła pisać w Edynburgu po tym, jak rozpadło się jej małżeństwo z portugalskim dziennikarzem Jorge Arantesem.
Seria o Harrym Potterze przyniosła jej duże zyski, wskutek czego stała się jedną z najbardziej majętnych osób w kraju. Wielkość jej majątku w 2008 roku oszacowano na 740 mln funtów, czyli ok. 1,5 mld dolarów. Wśród wielu nagród, którymi pisarka została uhonorowana, jest także międzynarodowe odznaczenie – Order Uśmiechu – przyznane przez polskich młodych czytelników w 2002.
Po premierze 7 tomu J. K. Rowling oznajmiła w wywiadzie, że ma zamiar napisać coś na kształt Historii Hogwartu, czyli wielką Encyklopedię Harry'ego Pottera.
Autorka bestsellerowych przygód o młodym czarodzieju aktualnie jest w trakcie pisania dwóch różnych książek niezwiązanych z Harrym Potterem, ale nie obiecuje, że którąkolwiek opublikuje. Jedna z powieści jest dla dzieci, druga zaś jest powieścią kryminalną dla dorosłych. Brytyjska pisarka studiowała grecką i rzymską mitologię i ma zamiar napisać na nowo i we własny sposób historię mitologicznego, greckiego bohatera Orfeusza.
Ostatnia część z cyklu przygód o Harrym Potterze daje rozwiązanie największej tajemnicy całej serii: czy młodemu czarodziejowi uda się pokonać swojego największego wroga, jakim był Lord Voldemort? Nie będę zdradzać za wiele z fabuły, by nie popsuć czytelnikom zabawy (tak, jak i mi to uczyniono, niestety), dodam tylko, że zanim nastąpiło ostateczne starcie Harry,Ron i Hermiona - trójka głównych bohaterów- przeszła przez wiele przygód, często mrożących krew w żyłach.
Niestety, jak dla mnie powieść jest za krótka- tak wielu rzeczy bym chciała się dowiedzieć jeszcze, ostatni rozdział, już po pojedynku jest dla mnie stanowczo za krótki! Za krótki są też dla mnie sceny śmierci poszczególnych bohaterów- jakby to się stało ot, tak po prostu. Jakby umniejszyło się ich wartość- wiem, jak to brzmi. I tak, możliwe, że mam obsesję, mimo iż myślałam, że już dawno wyrosłam z tej powieści. NIE DA SIĘ Z NIEJ WYROSNĄĆ. Zwłaszcza jak się z nią dorastało i rosło się z głównym bohaterem. Wciągnęła mnie, jak wciągały mnie poprzednie części, jej magia i moc nie zelżała- nadal mnie bawiła, wzruszała- wzbudzała takie emocje, jakie żadna inna (chyba) powieść nigdy nie wzbudzała. Zawsze będzie mi bliska i mam zamiar, w przyszłości swoim dzieciom pokazać tą powieść i zachęcić do czytania :)
Lubię ten świat i nawet długo po przeczytaniu powieści żyję tym światem i mimo tych moich prawie dwudziestu dwóch lat, nie wstydzę się tego :)

A Wy, drodzy czytelnicy czytaliście powieści J.K.Rowling? Co myślicie o tej ostatniej z cyklu o Harrym Potterze?

Moja ocena: 5+

2010-12-20

Święta, święta! :)

Witajcie kochani! :) 
Z okazji zbliżającego się mojego, jutrzejszego wyjazdu, chciałabym złożyć Wam wszystkim życzenia świąteczne, z całego serduszka życzę Wam aby te święta były pełne miłości, spokoju ducha i pełne zadowolenie z dawania (nie tylko z otrzymywania!) prezentów! :) Życzę Wam by każdy dzień był tak miły i przyjemny, jak ten dzień świąt- pełen rodzinnego ciepła i mile spędzonego czasu z najbliższymi! :)
Mogłabym pisać i pisać, ale chyba najważniejsze jest to, by te święta były dla Was niezapomniane i spędzone z osobami nam najważniejszymi- bez kłótni, stresu przedświątecznych przygotowań i przez żadnych przykrych niespodzianek! :)
Życzę Wam tego z całego serduszka! :*
Chciałabym, na sam koniec, zaprosić Was na bloga mojej drogiej Ani: blog z recenzjami książkowymi :)
Naprawdę warto zajrzeć, gdyż Ania niesamowicie pisze, a jej recenzje oddają całą istotę danej powieści :)
Pozdrawiam cieplutko! :*

2010-12-10

Stosik przedświąteczny.

Jak wszyscy się chwalą stosikami, to i ja się pochwalę ;)
Część z nich została zapożyczona od Julii i Asi, za każdą z nich solennie dziękuję! :)
 Od góry:
1. "PS Kocham Cię", Cecelia Ahern
2. "Cztery pory roku", Stephen King
3. "Kim jest człowiek?", Ks. Stanisław Kowalczyk
4. "Bajki nie tylko dla dzieci", Ks. M. Maliński (od pana Romana)
5. "Pollyanna", Eleonor H. Porter
6. "Wieczór", Susan Minot (dodatek do "Zwierciadła" )
7. "Ono", Dorota Terakowska (od drogiej Julii :*)
8. "Chata", William P. Young (również od Julii )
9. "Dziewczęta z Szanghaju", Lisa See (pożyczone od drogiej Asi :*)
10. "Kwiat pustyni", Waris Dirie (również od Asi :*)- na nią mam największą ochotę :)
Na razie jednak jestem w trakcie czytania ostatniej, siódmej części "Harry'ego Pottera..." ;)
A Wy, kochani, co teraz czytacie?
A na co polujecie? :)

Pozdrawiam w ten mroźny, ale słoneczny dzień :)

2010-12-07

Inna notka niż wszystkie.

Witajcie kochani! :)

Ze względu na to, że zbliżają się dużymi krokami Święta Bożego Narodzenia, chciałam Was zapytać:
Jaki jest najlepszy prezent jaki dostaliście w życiu? Może wiążą się z tym jakieś śmieszne, dziwne itp. historie? :)
Może dostaliście jakąś wymarzoną książkę? Co sami najczęściej i najchętniej kupujecie pod choinkę?
A może wręcz odwrotnie, sami robicie prezenty? :)
I jakie tradycje są kultywowane w Waszych rodzinach? :D
Strasznie jestem ciekawa Waszych odpowiedzi! ^^

Joan z Arkadii (serial, 2003)

Kolejną recenzją jest serial TV, który mi się osobiście strasznie spodobał :) Niestety w Polsce nie był jeszcze [?] emitowany. Może kiedyś, kto wie? :)

Tytuł oryginalny.: Joan of Arcadia
Rok produkcji: 2003
Sezony: 2
Gatunek: Dramat, Fantasy, Obyczajowy
Kraj produkcji: USA
Czas trwania odcinka: 45 min
Chris Marquette (Adam Rove)

Serial młodzieżowy "Joan z Arkadii" wyprodukowany w USA, opowiada o przygodach typowej nastolatki - Joan Girardi.Życie zmusiło jej rodzinę do przeprowadzki do Arkadii. Życie Joan komplikuje się jeszcze bardziej, gdy zaczyna rozmawiać z Bogiem.
Bóg spotyka się z główną bohaterką pod różnymi postaciami. Joan otrzymuje od Niego zadania do wypełnienia, które nie zawsze są dla niej w pełni jasne, z czego wynika jej niechęć do ich wykonywania.
Z czasem uczy się, że zadania mają sens, a dzięki ich realizacji może pomóc nie tylko swoim bliskim, ale również obcym osobom.

Osobiście uważam, że jest to bardzo mądry serial i mimo, że pojawiają się w nim wątki 'fantastyczne' to jednak bardzo życiowy. :) Problemy głównej bohaterki wszakże spotykają i nas samych w wieku dorastania, a aktorzy są niesamowicie dobrani :) Polecam każdemu ^^

[Strona serialu na filmweb'ie]
Pozdrawiam! :)

Moja ocena: 5

2010-12-05

Helena Bonham Carter, krótkie info.

Tym razem notka inna. Były już recenzje filmowe, był i serial to teraz czas na aktorkę :)
Helena Bonham Carter, ur. 26 maja 1966 Golders Green, Londyn, Wielka Brytania.
W Wielkiej Brytanii jest nazywana "angielską różą", ze względu na szczególną, subtelną urodę, arystokratyczne role, głównie w filmach kostiumowych, w których wykazuje niezaprzeczalny talent.
Helena Bonham Carter pochodzi z arystokratycznej rodziny, jest nawet pra pra-wnuczką jednego z brytyjskich premierów. Zadebiutowała w filmie telewizyjnym "A Pattern of Roses" (1983) jako Netty. Pojawiła się też w 2 odcinkach serialu sensacyjnego "Miami Vice" (!) w 1984 roku. Jej debiutem kinowym była rola Lady Jane Grey w filmie historycznym Trevora Nunna "Lady Jane" (1986), opowiadającym tragiczną historię młodziutkiej angielskiej królowej, która panowała zaledwie 9 dni. Helena Bonham-Carter stała się sławna po adaptacji wiktoriańskiej powieści E.M. Forstera "Pokój z widokiem" (1986) Jamesa Ivory'ego, w której wystąpiła jako uparta Lucy Honeychurch, bezskutecznie odrzucająca zaloty pełnego uroku Juliana Sandsa. Po tym sukcesie aktorka nawiązała udaną współpracę ze spółką Merchant-Ivory, pojawiając się w ich kolejnych adaptacjach prozy Forstera, w niewielkiej roli w filmie "Maurice", mniej udanym "Tam, gdzie nie chadzają anioły" (1991) oraz jako Helen Schlegel, zbuntowana przeciwko konwenansom siostra Emmy Thompson, w "Howards End" (1992).
Aktorka prywatnie jest żoną Tima Burtona, hollywoodzkiego reżysera.


Bonham Carter zagrała także w dwóch adaptacjach szekspirowskich: wykreowała nieszczęśliwą, ale świadomą Ofelię w "Hamlecie" (1990) Franco Zeffirellego, u boku Mela Gibsona w roli tytułowej, a w "Nocy Trzech Króli" (1996) wystąpiła jako zakochana w nieodpowiedniej osobie Olivia. W adaptacji nieco odmiennej w klimacie, klasycznej prozy Mary Shelley, mianowicie "Frankensteinie" (1994) Kennetha Branagha, aktorka wcieliła się w narzeczoną doktora, Elizabeth. Za rolę w oryginalnym, choć nieco makabrycznym filmie o życiu rodziny górników, "Margaret's Museum" (1995) przyznano Helenie Bonham Carter International Fantasy Film Award i nagrodę Genie. Aktorka powróciła do filmu kostiumowego w adaptacji powieści Henry'ego Jamesa zatytułowanej "Miłość i śmierć w Wenecji" (1997), gdzie zagrała wyemancypowaną, ale ubogą Kate Croy, która zmusza swojego ukochanego (Linus Roache), żeby uwiódł bogatą amerykańską dziedziczkę, co ma dla nich fatalne konsekwencje. Za tę rolę aktorka otrzymała nominację do Oscara i rekordową liczbę nagród od stowarzyszeń krytyków filmowych: aż 8, między innymi z Bostonu, Londynu, Los Angeles i Toronto.
 Amerykańskim sukcesem aktorki był film "Mighty Aphrodite" (1995) Woody Allena, w którym zagrała samolubną żonę Allena, właścicielkę galerii Armandę Weinrib. Natomiast w kultowym już, przewrotnym filmie Davida Finchera "Podziemny krąg" (1999) aktorka zagrała kobietę fatalną, Marlę Singer, tak jak główny bohater lubującą się w odwiedzaniu grup wsparcia.
Prywatnie Helena Bonham Carter była związana w latach 1994-99 z aktorem i reżyserem Kennethem Branaghem. Świetnie zna język francuski. Teraz jest żoną Tima Burtona :)
Strona aktorki na filmweb'ie: KLIK
Strona fanowska, zagraniczna:KLIK
Polski blog o Helenie: KLIK

2010-12-01

Droga do szczęścia, Richard Yates

Jestem dziwnie rozczarowana i zmieszana, mimo iż wcześniej oglądałam film, który powstał na podstawie wyżej wymienionej powieści, do tej pory zastanawiam się kto wpadł na taki idiotyczny pomysł, by w tłumaczeniu powieść, jak i film zatytułować "Droga do szczęścia"? W każdym bądź razie książka również wywarła na mnie mieszane odczucia. Zanim jednak podzielę się z Wami, kilka słów o autorze:
Richard Yates (ur. 3 lutego 1926, zm. 7 listopada 1992), amerykański pisarz, autor powieści i opowiadań.
Urodzony w Yonkers w stanie Nowy Jork Yates pochodził z rozbitej rodziny. Jego rodzice rozwiedli się, kiedy miał trzy lata. Swoje dzieciństwo spędził przeprowadzając cię do różnych miast i domów. Yates po raz pierwszy zainteresował się dziennikarstwem i pisaniem, kiedy uczęszczał do szkoły Avon Old Farms w miejscowości Avon w stanie Connecticut. Po ukończeniu szkoły Yates wstąpił do armii, służąc we Francji i w Niemczech podczas II wojny światowej. W 1946 z powrotem wrócił do Nowego Jorku. Pracował wtedy jako dziennikarz, niezależny Ghost Writer (pisał przemowy dla Prokuratora Generalnego Roberta Kennedy’ego) oraz jako publicysta dla Remington Rand Corporation. Jego kariera pisarska rozpoczęła się w 1961 roku, kiedy została opublikowana jego pierwsza książka Droga do szczęścia (Revolutionary Road). Później był wykładowcą na University of Iowa, Wichita State University, the University of Southern California i the University of Alabama w Tuscaloosa. W 1962 napisał scenariusz do adaptacji książki Williama Styrona Pogrążyć się w mroku (Lie Down In Darkness). Yates był rozwiedziony dwa razy, miał trzy córki: Sharon, Monicę, Ginę. Zmarł w 1992 roku w wyniku komplikacji po operacji na rozedmę płuc w Birmingham w stanie Alabama.



Krótka notka z książki: 
"Poruszająca opowieść o miłości, poświęceniu, utraconych szansach i niespełnionych marzeniach.
Nominacja do prestiżowej National Book Award.
Młode małżeństwo, Frank i April Wheeler, wraz z dwójką dzieci tworzy z pozoru szczęśliwą i kochającą się rodzinę. Jednak pod tym płaszczykiem skrywa się prawdziwe oblicze dwojga ludzi zmuszonych do prowadzenia życia, którego nienawidzą. Nie mogąc znieść przeciętności, jaka ich otacza, decydują się wyjechać do Francji, gdzie mają nadzieję rozwijać swoją wrażliwość artystyczną. Błyskotliwi, piękni i utalentowani, już wkrótce zmuszeni będą położyć na szali swoje nadzieje i ideały, by w ostatecznym rozrachunku zdradzić nie tylko siebie wzajemnie, ale też najlepszą cząstkę własnej natury.
Powieść dawno okrzyknięta w Stanach rodzajem kultowego wzorca, który reżyser Sam Mendes postanowił przenieść na duży ekran, obsadzając w rolach głównych Kate Winslet oraz Leonarda Di Caprio."
Czytałam "Drogę do szczęścia" z dziwnym niedowierzaniem. Tyle emocji, tyle nienawiści potrafi gromadzić w sobie człowiek... tyle nienawiści i kłamstw, które doprowadzają do tragedii. Powieść czyta się łatwo i przyjemnie, opisy są ciekawe, pełne klimatu tamtych lat, dziwnych przecież, pełnych sztuczności i udawania. Każda z postaci jest złożona, naszkicowana trzeźwo i z pewnym dystansem. Doskonale oddany charakter amerykańskiej prowincji lat 50'tych- 60'tych.
Książkę polecam, ale tylko osobom, które nie przeżywały podobnych dramatów w swojej rodzinie...
Nie potrafię więcej o niej napisać... czuję się pusta... a koniec mnie rozczarował, nie sam koniec fabuły, tylko sposób zakończenia powieści... Czuję, że czegoś zabrakło...
Powieść oceniam na 5- :)
Follow