Podczas czytania tej książki zawładnęły mną emocje. Książka skierowana jest głównie dla nastoletnich czytelników, ale nawet ja, znalazłam w niej wiele. I właśnie czytając "Skórę", po cichu zastanawiałam się, gdzie była ta książka, kiedy ja byłam nastolatką? Gdy będę miała, w przyszłości własne dzieci, na pewno zachęcę je do przeczytania tej powieści, mimo że traktuje na bardzo trudny temat.
Adrienne Maria Vrettos wychowała się w południowej Kalifornii. Jej pierwsza powieść "Skóra", została okrzyknięta Best Book for Young Adults. Adrienne z rodziną mieszka w Nowym Jorku, i można ją odwiedzić na stronie internetowej adriennemariavrettos.com.
Wydawnictwo: Stentor/Kora
Data wydania: 2007
Data wydania: 2007
ISBN: 978-83-61245-08-7
Liczba stron: 208
Liczba stron: 208
“Oto myśli, które przychodzą ci do głowy, kiedy po powrocie do domu stwierdzasz, że twoja siostra zagłodziła się na śmierć, a ty padasz na kolana, żeby ją cucić:
1. Moja siostra jest płaska jak deska. W szatni widuję grubych kolesi z większymi cyckami.
2. Kiedy wykrzykuję w twarz siostry jej imię, wydaje mi się, że słyszę głos ojca.
3. Gdzie powinno się naciskać? Pośrodku? Z boku? Z lewej czy z prawej?”
1. Moja siostra jest płaska jak deska. W szatni widuję grubych kolesi z większymi cyckami.
2. Kiedy wykrzykuję w twarz siostry jej imię, wydaje mi się, że słyszę głos ojca.
3. Gdzie powinno się naciskać? Pośrodku? Z boku? Z lewej czy z prawej?”
Tak właśnie zaczyna się ta krótka, ale i treściwa powieść... Narratorem jest czternastoletni Donnie, który mając wiele swoich nastoletnich problemów czy to w szkole, czy w domu, stara się w jakiś sposób scalić rodzinę, nie domagając się niczego w zamian. Stara się być silny, choć jest naocznym świadkiem rozpadu- separacja rodziców, anoreksja siostry...
Muszę przyznać, że czyta się ją niezwykle łatwo, napisana jest przystępnie, a nasz młody narrator jest niezwykle barwny. Jak każdy nastolatek zagubiony i niepewny swojej przyszłości. Jest to ciepła opowieść niosąca jednak ze sobą wiele pokładów smutku i refleksji... Nie mogłam się od niej oderwać.
Mimo, że temat anoreksji poruszany był wiele razy, nigdy nie udało mi się znaleźć książki, która opowiadałaby o uczuciach osób bliskich, nie samych dotkniętych tą chorobą, aż do tej pory... :)
Moja ocena: 5
Polecam serdecznie, zwłaszcza, jeśli ktoś lubi tą tematykę :)
Jestem niesamowicie wdzięczna za egzemplarz recenzyjny!
Myślę że sięgnę po nią za jakiś czas
OdpowiedzUsuńO anoreksji czytałam bardzo mało, nie licząc oczywiście literatury fachowej na zajęciach z psychiatrii. Dlatego z przyjemnością sięgnę po tę książkę:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!!
Ja również o anoreksji czytałam zaledwie tyle ile pojawiało się w reportażach, wywiadach.
OdpowiedzUsuńPo tej recenzji to się zmieni, z chęcią przeczytam tą książkę.
Pozdrawiam.
Świetna książka, godna polecenia.
OdpowiedzUsuńCzytałam już książkę o anoreksji i jak dla mnie moja wiedza na ten temat obecnie mi wystarczy.
OdpowiedzUsuńJeśli jednak ta książka wpadnie w moje ręce to sięgnę po nią z miłą chęcią :)
Czytałam tę książkę i bardzo mi się podobała. Uważam, że jest ona pewnego rodzaju ostrzeżeniem, które dzisiaj powinno trafić do naprawdę wielu osób.
OdpowiedzUsuńTo trudny temat, ale dla nastolatek ważna lektura, bo powinno sie przestrzegać dzieci, szczególnie córki przed tą wyniszczającą chorobą.
OdpowiedzUsuń