Kolejny, nowy cykl na blogu (chyba wreszcie wyklarowała się we mnie potrzeba uporządkowania, nie tylko swojego prywatnego/zawodowego życia, ale też i tego mojego poletka, stąd tyle zmian), tym razem dotyczący seriali, które omawiać będę po skończeniu każdego sezonu (z wyjątkami).
Nie jestem jakimś wielkim miłośnikiem seriali, nie sięgam po nie z modą, która w zastraszającym tempie zalewa internet (głównie spoilerami i gifami z najbardziej humorzastymi/dramatycznymi/do szpiku prawdziwymi scenami). Nie lubię całego tego szumu wokół. Jestem poprzeczna i dobrze mi z tym ;) Wracając jednak do serialowego, nowego cyklu... są takie seriale, które wpijają się w moje serce i nie pozwalają puścić. I tym właśnie będzie ten cykl.
Nie jestem jakimś wielkim miłośnikiem seriali, nie sięgam po nie z modą, która w zastraszającym tempie zalewa internet (głównie spoilerami i gifami z najbardziej humorzastymi/dramatycznymi/do szpiku prawdziwymi scenami). Nie lubię całego tego szumu wokół. Jestem poprzeczna i dobrze mi z tym ;) Wracając jednak do serialowego, nowego cyklu... są takie seriale, które wpijają się w moje serce i nie pozwalają puścić. I tym właśnie będzie ten cykl.
 |
| źródło |
●"Dwie spłukane dziewczyny" (ang. 2 Broke Girls), twórcy: Whitney Cummings, Michael Patrick King
Serial komediowy, opowiadający o dwóch dziewczynach, Max i Caroline, kelnerkach z podrzędnego baru szybkiej obsługi. Poznają się, gdy Caroline traci wszystkie pieniądze, przez malwersacje i machlojki swojego ojca. Max staje się jedyną deską ratunku dla załamanej, ale wciąż dumnej Caroline. Z czasem dziewczyny stają sobie bliskie i postanawiają spełnić marzenie, które zrodziło się z pasji Max do pieczenia babeczek i chęci Caroline do stworzenie czegoś własnego, na własny rachunek. Postanawiają otworzyć własny biznes, a że pracują jako kelnerki, ciągle są spłukane. Imają się zatem wielu różnych dodatkowych czynności, przy okazji przeżywając przygody i dramaty.
Serial jest tak genialny, że chyba stał się już kultowy. Mogę oglądać go godzinami i cały czas od początku. Pełen czarnego i ironicznego humory, życiowy i wypełniony barwnymi, dobrze skrojonymi postaciami. Odcinki trwające ok. 23 minuty są idealnymi odcinkami obiadowymi, nie męczą i dostarczają odpowiednią dawkę zdrowej rozrywki.
●My Mad Fat Diary, twórcy: Suzie Lavelle, Giulio Biccari; na podstawie: Rae Earl "My Fat, Mad Teenage Diary" (powieść)
Jak się łatwo domyślić po tytule serialu, opowiada on historię nastolatki Rae borykającej się z problemem akceptacji. Po czteromiesięcznym pobycie w zakładzie psychiatrycznym, próbuje stawić czoła rówieśnikom i życiu, od którego chciała uciec. Po zaleceniu psychologa postanawia opisywać swoje przeżycia w dzienniku. Ukrywa przed znajomymi i przyjaciółką swoją chorobę, co często przysparza jej kolejnych problemów i poniekąd rodzi napięcia. Kłótnie z matką, nastoletni bunt, zaburzenia odżywiania to tylko niektóre tematy poruszane przez serial.
Serial okraszony jest ironicznym humorem, który poniekąd równoważy ciężkość tematyki i sprawia, że ogląda się go z ciekawością. To jeden z tych seriali, które dają nam możliwość wniknięcia w życie innej osoby poprzez doskonale skomponowany scenariusz i wykreowanych bohaterów. To poniekąd studium psychologiczne okraszone zwykłym życiem angielskich nastolatków. akcja serialu osadzona jest w latach '90, co dodaje dodatkowego klimatu adaptacji. Pochłania się go jednym ciągiem, a każdy odcinek trwa 45 minut, czego w ogóle się nie odczuwa podczas oglądania.
Serial jest tak genialny, że chyba stał się już kultowy. Mogę oglądać go godzinami i cały czas od początku. Pełen czarnego i ironicznego humory, życiowy i wypełniony barwnymi, dobrze skrojonymi postaciami. Odcinki trwające ok. 23 minuty są idealnymi odcinkami obiadowymi, nie męczą i dostarczają odpowiednią dawkę zdrowej rozrywki.
 |
| źródło |
Jak się łatwo domyślić po tytule serialu, opowiada on historię nastolatki Rae borykającej się z problemem akceptacji. Po czteromiesięcznym pobycie w zakładzie psychiatrycznym, próbuje stawić czoła rówieśnikom i życiu, od którego chciała uciec. Po zaleceniu psychologa postanawia opisywać swoje przeżycia w dzienniku. Ukrywa przed znajomymi i przyjaciółką swoją chorobę, co często przysparza jej kolejnych problemów i poniekąd rodzi napięcia. Kłótnie z matką, nastoletni bunt, zaburzenia odżywiania to tylko niektóre tematy poruszane przez serial.
Serial okraszony jest ironicznym humorem, który poniekąd równoważy ciężkość tematyki i sprawia, że ogląda się go z ciekawością. To jeden z tych seriali, które dają nam możliwość wniknięcia w życie innej osoby poprzez doskonale skomponowany scenariusz i wykreowanych bohaterów. To poniekąd studium psychologiczne okraszone zwykłym życiem angielskich nastolatków. akcja serialu osadzona jest w latach '90, co dodaje dodatkowego klimatu adaptacji. Pochłania się go jednym ciągiem, a każdy odcinek trwa 45 minut, czego w ogóle się nie odczuwa podczas oglądania.
A Wy jakie seriale polecacie? Z jakim serialem zżyliście się najbardziej?
Ostatnio obejrzałam całe "My Mad Fat Diary" i czekam niecierpliwie na ostatni finałowy odcinek trzeciego minisezonu. <3 Ten serial jest genialny! Uwielbiam Rae. :) Ale ogólnie to uwielbiam ich akcent! Mogłabym ich słuchać bez końca. :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie, Mona! :)
Też ją uwielbiam :D Zresztą wszyscy w tym serialu są tacy charakterystyczni :D
Usuń