przenika słoną klauzulą
łzawej historii do witryn naszych serc
jesteśmy zagubioną materią
połkniętą przez zmierzch
letnią porą tocząc swoje własne
krzyże zamykamy bezbarwne dłonie
tylko cisza naszych własnych myśli
staje się ciężarem
rujnuje wędrówkę
wykrzywia twarze
[14.07. 2013 r., niedziela, 20:04; poprawki: 26.07.2013 r., piątek, 01:40]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz